Οι Μικροί Πρίγκιπες πάνε διακοπές!

Μια χρονιά γεμάτη εκπλήξεις, μια χρονιά γεμάτη γέλια, μια χρονιά γεμάτη εμπειρίες.
Μετά λοιπόν από πολλά μαθήματα, συνεδριάσεις, καινούργιες γνωριμίες, φιλίες, εκδρομές, παρουσιάσεις, γιορτές, θεατρικά, αλλά και μουσικά δρώμενα … φτάσαμε στο ΤΕΛΟΣ… Ελπίζω όλοι σας να νιώθετε περίπου όπως και εγώ… γεμάτος από εμπειρίες με ανθρώπους, πολλούς από τους οποίους θέλω να ξαναδώ. Σας ευχαριστώ για όλα… τόσο τα μικρά όσο και τα μεγάλα. Το blog για φέτος κλείνει ! ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ σε όλους !!!

Ο Μικρός μας Πρίγκιπας.

Μετά την αξιόλογη προσπάθεια των μικρών μας μαθητών ακολούθησε μια από τις
συγκλονιστικότερες εμπειρίες της ζωής μας … Το ανέβασμα του έργου από εμάς τους καθηγητές του σχολείου μας …. Κατερίνα σε ευχαριστώ για την τιμή!.
Όσον αφορά τους υπόλοιπους συναδέλφους ….

Απλά ήσασταν όλοι υπέροχοι…
Συγχαρητήρια σε όλους για τη σκληρή δουλειά.


Σωτήρης

Εκδηλώσεις …

Το τέλος της χρονιάς συνοδεύτηκε στο σχολείο μας με μια σειρά εκδηλώσεων που ανέδειξε το έργο μαθητών και καθηγητών κατά τη διάρκεια όλης της σχολικής χρονιάς.

Οι εκδηλώσεις άρχισαν με έκθεση ζωγραφικής των μαθητών του γυμνασίου μας με υπεύθυνη καθηγήτρια την κα Ελένη Τρίγκατζη.

Στη συνέχεια οι μαθητές είδαν μια έκθεση των έργων τους στο μάθημα της τεχνολογίας (υπεύθυνος καθηγητής κος Αλέξανδρος Μπάρμπας).



Παρουσίαση και αποτίμηση των δραστηριοτήτων της περιβαλλοντικής ομάδας του σχολείου μας (υπεύθυνοι καθηγητές κος Αλέκος Βλάσσης, κα Σοφία Βάρελη).


Ενημέρωση και συζήτηση με τους μαθητές του σχολείου για τους κινδύνους από την ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων και συμβουλές για ασφαλή χρήση του internet. (Υπεύθυνος καθηγητής κος Σωτήρης Φωτίου).

Οι εκδηλώσεις έκλεισαν με το μουσικό σύνολο του σχολείου μας υπό τη διεύθυνση του κου Σπύρου Γραμματικού….

… Και τέλος … αυτό που πραγματικά μας μάγεψε όλους….
Μετά από μια χρονιά συνεχόμενης προσπάθειας, διαδοχικών προβών, αστείρευτης όρεξης και πραγματικά «επαγγελματικής» συνείδησης από τόσους πολλούς μικρούς ερασιτέχνες… το θεατρικό έργο (που ανέβασαν οι μαθητές του σχολείου μας υπό τη οργάνωση και σκηνοθεσία της καθηγήτριας κας Κατερίνας Ασημίδου μας άφησε πραγματικά άφωνους!!!
Φωτογραφίες από το θεατρικό έργο «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Antoine de Saint-Exupery σε θεατρική διασκευή του Μ.Κουγιουμτζή.

Σας ευχαριστούμε όλους …

Ασύρματο Internet ..... ΤΕΛΟΣ... (δυστυχώς άδοξα...)

Ότι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο δε λένε;

Έτσι και εμείς λοιπόν δε μπορέσαμε δυστυχώς να χαρούμε παραπάνω από μια εβδομάδα τις δυνατότητες (παιδαγωγικές, πληροφόρησης κτλ) που μας έδινε το ασύρματο internet που είχαμε εγκαταστήσει στο σχολείο μας…

Δυστυχώς κάποιοι κύριοι θεώρησαν κάποιο βράδυ της προηγούμενης εβδομάδας ότι ο εξοπλισμός του δικτύου τους ανήκε και αποφάσισαν να τον αποκτήσουν…

Βέβαια η άγνοιά τους, δε μπορούσε να τους βοηθήσει παραπάνω με αποτέλεσμα να μην πάρουνε το τροφοδοτικό για το μηχάνημα που σκεφτήκανε να κλέψουνε… Όσον αφορά για τη πράξη της κλοπής από σχολείο … πιστεύω ότι δε υπάρχουνε ποτέ αρκετά λόγια να περιγράψεις τέτοια φαινόμενα της εποχής μας…

Ζητείται Ε Λ Π Ι Δ Α

Ζητείται Ε Λ Π Ι Δ Α ! ! !
Πολλές φορές αγαπητοί συνάδελφοι προσπαθούμε (;!) να γίνουμε παιδαγωγοί, ξεχνούμε όμως το βασικότερο : «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος» και για την περίπτωσή μας, «ουκ αν δώσεις παρά του μη έχοντος»….
Προσπαθούμε ή μάλλον απαιτούμε απ’ τους μαθητές μας να έχουν ευπρέπεια όταν εμείς βριζόμαστε, ζητάμε σεβασμό όταν εμείς όχι μόνο δεν σεβόμαστε τους άλλους, αλλά δυστυχώς ούτε και τον ίδιο μας τον εαυτό. Προσπαθούμε να εμπνεύσουμε τους μαθητές μας, όχι προσφέροντάς τους ιδανικά αλλά πνιγηρή ατμόσφαιρα σήψης, φθοράς και αρρωστημένης βαριεστιμάρας. Πώς θα αποτελέσουμε εμείς το ζωντανό παράδειγμα όταν δεν έχουμε καν κάτι ελπιδοφόρο να το μοιραστούμε μαζί τους;! Πώς θα γίνουμε εμείς ο φωτεινός οδοδείκτης τους όταν έχει σβήσει μέσα μας και η παραμικρή φλόγα ελπίδας; Αλλά ποια ελπίδα; Σε τι; Σε ποιόν;
‘Όλα αυτά τα περί ελπίδας, κυρίως, ερωτήματα ξεπηδούν αυθόρμητα όταν ακούμε κάποιο δυσάρεστο γεγονός, κάποια δυσκολία, κι ακόμα πιο αγωνιώδη γίνεται το ερώτημα όταν ακούσουμε ότι κάποιος συνάδελφος «αναχώρησε» από τον μάταιο τούτο κόσμο. Γιατί συνέβη, πώς το επέτρεψε ο καλός Θεός, ποιο το νόημα της ύπαρξης, κι άλλα άπειρα γιατί, γιατί, γιατί… κι άλλες τόσες αγωνίες και άγχη και φόβοι. Θα μπορούσαμε να γράφουμε σελίδες και άπειρες διατριβές, αλλά η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι τόσο απλή…Είμαι έτοιμος να συναντήσω τον Θεό;
Ο καθηγητής όταν πάει προετοιμασμένος στο μάθημά του δεν νιώθει ανασφάλεια και δυσκολία.
Ο διαβασμένος και καλά προετοιμασμένος μαθητής δεν νιώθει φόβο και αγωνία.
Ο καλός και φιλότιμος εργαζόμενος νιώθει εμπιστοσύνη για τον εργοδότη του.
Ο γιός που αγαπάει και αγαπιέται απ’ τους γονείς του δεν αισθάνεται ενοχή και απελπισία.
Αυτός που έχει ελπίδα δεν φοβάται, δεν φοβάται να απαντήσει τον Θεό του, δεν φοβάται την ζωή, δεν φοβάται τις σχέσεις του με τους άλλους, κ.λ.π. αλλά όλα αυτά μόνο όποιος έχει ελπίδα…ζητείται Ε Λ Π Ι Δ Α και επειγόντως!

Με αφορμή το Θεατρικό μας έργο…

«ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ», είπε ο μικρός Πρίγκιπας. «φτιάξτε μου ένα καράβι». Αυτές ήταν οι πρώτες λέξεις του ήρωα του Αντουάν Σεν-Εξιπερί στον Μικρό Πρίγκιπα, εκείνο το παραμύθι για την πίστη, την αγάπη και το θαύμα της παιδικής ηλικίας, που συγκίνησε εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο. Δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι αυτό το παραμύθι γεννήθηκε από έναν άνθρωπο που δεν ήταν επαγγελματίας συγγραφέας, αλλά ταχυδρομικός πιλότος. Ο Σεν-Εξιπερί έμαθε να πετάει το 1921, τις πρώτες ημέρες τις αεροπλοΐας. Εκείνη την εποχή οι πιλότοι ήταν ήρωες γιατί αντιπροσώπευαν την πρόοδο και το θάρρος. Ο Χορστ Ρίπερ αποκάλυψε ότι ήταν ο πιλότος της Λουφτβάφε που ευθύνεται για το θάνατο του Σεν-Εξιπερί. Είπε, ακόμη, ότι λάτρευε τα βιβλία του και ότι αν ήξερε ποιος ήταν στο αεροσκάφος δεν θα πατούσε ποτέ την σκανδάλη. Και αυτός ο πιλότος είναι ένας ρομαντικός άνθρωπος με μια θλιβερή ιστορία. Είναι βέβαιο ότι οι αναγνώστες του «Μικρού Πρίγκιπα» θα τον συμπαθήσουν.

Καινούργια στήλη....

Σήμερα "εγκαινιάστηκε" η καινούργια στήλη στο γραφείο των καθηγητών με θέμα:
Το λέμε σωστά; Το γράφουμε σωστά;
Περιμένουμε τα σχόλιά σας για να κάνουμε τη γνώση παιχνίδι.